SURETİMİN TAVAFI

Kategoriler: Edebiyat, Genel, Gündem, Sanat

Paylaş:

suretimin tavafı

Uzun zamandır yazmamıştım birikti. Zamanın bitmesi , ağacın çürümesi gibi. Sesin kısılması , canın çıkması gibi. Yazın bitmesi , yüzün solması , elimin titremesi , tadımın kaçması gibi. Kışın yaza , yazın sona , onun tavafta , güneşin etrafımda , dünyanın yörüngesinde dönmesi gibi.

Durdum ve bekledim , ilk durakta aldığım yola, geldiğim yöne baktım. Zaman hızla tüketirken beynimi ; güneş tepemde, içimde ay ışığı ne kadar da az yol almıştım. Bir hikayeyi yaşamak için , içinden geçtiğim tüneller. Kaybolduğum manzaralardaki sessiz renkler. Birden fazla dünyanın birden çok anında hep saniyeyle kaçırdığım hatıralar. Bekledim. Yetişmedim hiçbirine. Birinde olsam diğeri eksik kalırdı , eksiklik ki varlığın en önemli kanıtı. Elimi kaldırdım , sıramı savdım , yalnızca beni bekledim.

Ömrümün kaçta birini harcadım bilmiyorum , tamamının farazi olduğu bir bütünle hesap yapmak zor. Hangi mevsim gibi yaşamalıyım son anı ? Yoksa beklediğim hep o gençliğin Haziran akşamı mı ? Düşündüm bir yazı daha görmenin sevinciyle güneşe baktım. Güneş tepemde , içimde ay ışığı. Haziran sıcak , manolya taze , sen hep aydınlık. Tüm kışlardan sonra içimde sana doğru bir mevsimle uyandım.

Saatlerin eskimez adımları , biri birinden eksik olmaz , tamamlanmak yelkovanın harcı. Eski sokaklardaki kaldırım taşlarında yeniden günü saydım. Ayın ilk haftası , yanlış tarihe gelen eksik kaldırım taşı. Köşede sessizce bekleyen sokak ayrımı. Birinden çıktım diğerine girdim. Miracın son katı , sabrın ilk aşı , suretimdeki karanlık , sana geldim.

Ne güzeldir her şeyin sonunda olduğun yerde kalabilmek. Kısa cümlelerden sonra uzun uzun susabilmek. Bütün kargaşada içinde bir güruhla tek başına durabilmek. Deniz sıcak , gün turuncu , rüzgar hafif ve ben beyaz. Bana geldim.

Birden duracak her şey , eskisi gibi çatladı çatlayacak gök. Sonra sonbaharın aksi kahvesi. Yaprak akıtır rengini yere. Toprakta bekler tohum. Döner en başa kainat. Durmaz zaman , dinlersin hep o hafızayı. Karanlık uzundur bu mevsimde biraz da soğuk. Sarının en güzel tonu , uçuşan perdenin son salınışı. Kapanır pencereler ilk soğukta.Ben kışa dönerim. Kış yazı bekler.

Yaşamak hala güzel.

Etiketler: , , , , , , , ,

1 Yorum. Yeni Yorum

Bir yanıt yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Fill out this field
Fill out this field
Lütfen geçerli bir e-posta adresi yazın.
You need to agree with the terms to proceed

Kategoriler

Son Eklenen Yazılar

YÖRÜNGE

Hatırlamak için yazdığım bir yazı daha. Günler , aylar ve…
mucize

MUCİZE

Hayat büyük bir bumerang gibi elimde kalıyor. Ne kadar uzağa…
beynimin odaları

BEYNİMİN ODALARI

Kafamdaki taşları birbirine sürterek kıvılcım çıkarıyorum. İnanır mısın ateş beni…

Hakkımda

fatma

Merhaba ; ben Fatma. Sizinle uzun zamandır biriktirdiğim tüm güzellikleri bu blogta paylaşmaya karar verdim. Yeryüzünde gücünden asla şüphe etmediğim bir şey var ise ; o da kelimeler…