Çok fazla ses , çok fazla söz , çok fazla sis. Bilmediğimiz bir yolda yürürken iki ihtimal vardır ; ya kaybolursun yada bilmediğin bir manzaraya çıkarsın. Sokaklar , sokaklarımız ; içimizdeki denizlere çıkan bilmediğimiz adımlar. Bırakılmış bir köşebaşıdır çıkmazlar , bu yüzden de bilmediğin bir manzaranın en güzel adıdır hayat.
O kadar çok bilmediğimiz şey var ki insanlığa dair ; kaybolmayı seçmek en doğrusu olabilir. Doğrular da insanı zaman zaman yanıltabilir o da ayrı. Ama her ayrım kendi içinde bir bütüne çıkacaktır elbet.
Hayatın devinimi ve bizim alışma gücümüz ; temel konularda olmasa da gündelik konularda bizi her an değiştirmeye müsait. Zaman çabuk geçer , insan da hemen alışır. Bir bakmışsın olmadığın , bilmediğin birine dönüşmüşsün. Haklı sebeplerin olabilir elbette fakat hiçbir haklı sebep sonucu değiştirmez.
Neye dönüşüyorsun ?
Hayatta baş edemediğin her durum , yanlış anlamalar , yanlış anlaşılmalar havada kalan cümleler , zamanlama hataların , eksiklerin , zayıflıkların , başaramadıkların seni neye dönüştürüyor ? Kinle beslenen insanlar arasında iyiyi yok saymaya mı başladın ? Nefret sana göre daha geçerli bir güç mü oldu ? Yanlışların arttıkça , yanlışına yoldaş mı arıyorsun artık ? Sevilmemek seni ne kadar kötüleştirdi , peki ya korkuların ? Her birinden koşa koşa kaçtığın halde yine o korkuların kucağına mı düştün ? Bunların hepsi senin tercihin. Senin yolun senin doğrun. Biliyorsun ki yola çıkanla yolu bitiren asla aynı kişi olmaz.
Bundan yıllar sonra , şu an kabul ettiğin , sineye çektiğin kısacık bir rahatlama için yok saydığın tüm o kaçak delikten sızan şeylere dönüşeceksin. Zaafların yüzünden sineye çektiğin ve kabul ettiğin ne varsa “sen” olacak.
Dünya hepimizi kusacak kadar hızla dönmeye devam ederken , inandığımız doğrulara sıkı sıkı sarılmaktan başka güzellik bilmiyorum. Kötüye ve kötülüğe rağmen ; sabretmenin ve iyi insan olma çabasının mucizesine inanıyorum.
İsimler değişecek , düşler değişecek , sözler değişecek ama sen ve niyetin hep başbaşa kalacaksınız bir ömür boyu.
Herkes kendi inandığı sokakta kaybolurken , ben beni manzarasıyla güzelleştiren bırakılmış bir köşebaşında soluklanıyor olacağım , doğrularımla yürüdüğüm yolda bir nefes bulacağım. Çünkü biliyorum ; güzelliklerin ve gidilmeye değer yerlerin kestirmesi yok.
