Güzel bir sabah , içim rengarenk ; renk ahenk. Sen yakın , güneş sıcak gökyüzü hala mavi. Öncelikle şu konuda anlaşalım dönüştüğüm insanı her geçen gün daha çok seviyorum. Sevmeye de devam edeceğim. Zaman o kadar birbirine bağımlı ve o kadar birbirinden ayrı ki filmin sonuna kadar gelmeden filmi anlamamız imkansız. Toplam maliyeti düşününce ; hayatın artısı eksisi , getirisi götürüsü , değer mi ? Değer. Her zaman değdi.
Çok güzel mevsimler biriktirdim kutumda. Ama kabul etmeliyim hala kış insanıyım. Yazın serin suyunda yıkadım öncesini , sonbahar biraz sarısından verdi bugünü ve kış bembeyaz bir kış ile geldim buraya. Aklımda sana dair onca cümle , sicim gibi yağan bir yağmurla koşa koşa geldim bana. Dünü hatırlamak bugüne şirk koşmaktı , haşa. Bak hala güzeliz , karanlık binbir gecede , sesin yankılanıyor masamda , beyaz hala temiz , elim hala sıcak.
Büyürken birer birer anısı hayatın , bir sokak ayrımında söz verdim kendime. Ne olursa olsun , en önemli ilişkimiz kendimizle ve ben benimle arayı hep iyi tutacağım. Kırmamak adına susulan cümleler , yürünmek için çıkılan ama her durakta geriye bakılan yollar , olmak istediğin insanın kim olduğuna dair binlerce cümlesi olan “ diğerleri “ , sana ahlak dersi vermekle yükümlü kendinden bi haber birkaç kişi. Yetmedi mi ? Yetti. Seni en iyi sen bilirsin ve biliyorum hep iyi olanı seçeceksin.
Uğruna verdiğin savaşların kazananı her zaman olmayabilir , attığın ok illa onikiden vurmayabilir , bir kalbe girdin ama belki evin değildir , yanılma payı daimi ; sevgi koşulsuz ve yüzümüz hala aydınlık. Hayatın tek ve en büyük kuralı yaşamayı seçmek ve yaşarken sen kalabilmek.
Bir gün aynadaki kişi sana çok uzak gelecek , tanımayacak kadar yaşlanıp adını unutman bile muhtemel. Belki etrafındakiler “ yaşadığını yaşadı “ diyip gitmeni bekleyecek. İşte o anda hayatın hakkını vermiş bir insanın tebessümü her şeye değer. Her zaman değdi.
Sana dair ne varsa biriktir ; gökyüzünde bana da yer var mı ?
